ارتباط پلی مورفیسم های g۱۱۹۳/c , c۲۱۴۵/t اگزون های ۸‍‍‍‍ ,۱۲ ژن پراکسیداز تیروییدی و تیتر آنتی بادی ضد آن در جمعیت ایرانی

مقدمه: بیماری های خود ایمنی تیرویید جز بیماری های رایج بوده و تعیین وضعیت ژنتیکی آن در سبب شناسی بیماری دارای اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط دو پلی مورفیسم اگزون های 8 و 12 ژن پراکسیداز تیرویید (thyroid peroxidase)  با میزان آنتی بادی ضد آن (anti-thyroid peroxidase) در جمعیت ایرانی انجام شد. مواد و روش ها: از جمعیت مورد بررسی در مطالعه ی قند و لیپید تهران، 184 نفر در دو گروه مورد (112 نفر، 100anti-tpo< واحد در لیتر و anti-tg) و شاهد (72 نفر، 100anti-tpo> واحد در لیتر و anti-tg) انتخاب شدند. سطح سرمی anti-tpo و anti-tg با روش الیزا اندازه گیری گردید. محتوای dna ژنومی خون محیطی با روش نمک اشباع/ پروتئیناز کا استخراج گردید. اگزون های 8 و 12 ژن tpo با روش pcr تکثیر شدند و با آنزیم های محدودالاثر sacii و bsri انکوبه و پلی مورفیسم های مورد نظر با روش rflp بررسی گردیدند. یافته ها: فراوانی الل c پلی مورفیسم  c2145/t(اگزون 12) در افراد anti-tpo+  2/71% و در افراد anti-tpo- 8/28% بود. حضور الل c ارتباط معنی داری با افزایش anti-tpo نشان داد: ژنوتیپ cc 100 واحد در لیتر380±436 و ژنوتیپ tt 100 واحد در لیتر 330±140 (001/0(p<. میزان anti-tpo در افراد حامل الل c نسبت به گروه بدون آن نیز افزایش داشت )2/9 .(or=پلی مورفیسم g1193/c (اگزون 8) با سطح anti-tpo سرم ارتباط معنی داری نداشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد حضور الل c پلی مورفیسم c2145/t اگزون 12 ژن tpo با سطح بالای anti-tpo سرم مرتبط بوده و افراد حامل این آلل نسبت به افراد بدون آن 2/9 برابر در معرض کم کاری خودایمنی تیرویید قرار دارند. به احتمال زیاد این پلی مورفیسم در سبب شناسی خودایمنی تیروییدنقش دارد.